เอาแบบคร่าว ๆ นะ คนที่เขียนบทความข้างบน ก็คือคนที่เพิ่งไปขึ้นชกกับแสงชัยมา เล่ายาวเลยตั้งแต่ออกเดินทาง มาจนถึงโรงยิม เจอหน้าแสงชัย ก็คิดว่าคนนี้นี่เอง ที่ตัวเองต้องขึ้นชกด้วย เขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างเหมือนกัน ก่อนจะขึ้นชกจริง ก็ต้องมีการเตรียมตัว ชั่งน้ำหนักตัวกันนี่แหละ เจ้าตัวเขาก็บอกว่าตอนชั่งน้ำหนักครั้งแรก เกินมา 200 กรัม ชั่งครั้งที่ 2 ผ่าน แต่ยังไงก็มีคำสั่งมาว่าตอนชกจริง ต้องชั่งน้ำหนักให้ผ่านตั้งแต่ครั้งแรก ส่วนแสงชัยเห็นว่าน้ำหนักเกินมาอยู่ 500 กรัม
แล้วก็ไปทานข้าวที่ร้านอาหารที่โรงแรม แล้วก็บ่นว่านี่ถ้าไม่ใช่ว่าจะต้องขึ้นชกล่ะก็ เขามีของที่อยากกินตั้งหลายอย่าง
จากนั้นก็พยายามฆ่าเวลา ไปเรื่อย ๆ เพื่อพยามทำให้น้ำหนักมันลดลงมาอีก
พอถึงเวลาก็เดินทางไปที่โรงยิม มีเพื่อน ๆ เค้ารออยู่หลายคน แต่ถึงตอนนั้นเขาก็ไม่มีเวลามองหน้าใคร
เดินเข้าไปในโรงยิม ทักหัวหน้าโรงยิม แล้วก็ใครต่อใครเสร็จแล้วก็มานั่งดู การแข่งขันชกมวยตรงที่นั่งคนดู พอเวลาที่รอมาถึงตอนนั้นจิตใจเขาก็ยังไม่ค่อยสงบเท่าไหร่ พอการแข่งขันอันดับที่ 7 จบลง ก็เข้าไปเตรียมตัวขึ้นชก
ประมาณว่าตอนนั้นพอขยับร่างกายเหงื่อมันออกก็จริง ยังเช็ดได้ แต่ไอ้ความรู้สึกกลัวนี่สิ ยังไงก็เช็ดไม่ออก ตอนนั้นความคิดในหัวเขาคิดว่า เขาอาจจะหนีลงมาจากเวที
เลยก็เป็นได้ หรือไม่ก็แกล้งทำเป็นโดนชกน็อคลงไปเลย
เป็นครั้งแรกของเขาเลยนะเนี่ยะ ที่ดูท่าเหมือนจะร้องไห้ก่อนขึ้นชก
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้ำตาที่มันออกมา เป็นน้ำตาอะไร
ใคร ๆ ก็บอกกับเขาว่า เขานะโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้มีโอกาสขึ้นชกกับแสงชัย
ขี้เกียจแล้วง่ะ
เอาเป็นว่าชกแล้วเขาแพ้แสงชัย เขาบอกว่าหน้าแสงชัยตอนชกหน้าตาดูน่ากลัวมากเลย แต่พอชกเสร็จเขาแพ้ แสงชัยยิ้มร่า แล้วเดินเข้ามากอดเขา เหมือนจะบอกเขาว่า "ทำดีแล้วล่ะ" แถมด้วยจุ๊บอีกที
พอการแข่งขันเสร็จสิ้น มาเจอแสงชัยอีกทีที่ลานจอดรถ ตอนนั้นแสงชัยได้เข้ามาพูดคุยกับเขาด้วย แต่ว่าสิ่งที่แสงชัยพูดกับเขานั้น จะเป็นคำชม หรือคำดูถูก เขาไม่บอก เขาขอเก็บไว้คนเดียว
เอาแค่นี้พอนะ
ปล จะรู้ไปทำไมเนี๊ย
เธเนเธฒเธ 
เนเธฃเธทเนเธญเธ: พี่เปรม ช่วยแปลนิดนึงน่าดีนะครับเห็นเจ้าของ ไดอารี่คือ 